مشخصات: خانم، 20 ساله، لیسانس،متاهل،خانه دار
مشکل اصلی: من 30 روز پیش پسرم رو از دست دادم. 6 ماهش بود. براش آرزو ها داشتم. بچه اولم بود..سیسمونی اش کامل بود
قرار بود زودتر از خواهرم مادر بشم. حتی همسرم بی تابی مو ندیده همه رو میریزم تو دل خودم. آخه بعد گذشت 30 روزمن هنوز شیر دارم چه فایده که طفلم سینه ی خاکه. خیلی دلم شکسته....خیلی...من داشتم مادر میشدم2 ، 3 ماه آخر همش تکون میخورد وابسته اش شده بودم شدید باهاش حرف میزدم. منی که بشدت جمع گرا و اجتماعی بودم الان بشدت برعکس شدم تو جمع میرم عذااااااب میکشم خصوصا که ترحم و دلسوزی الکی شون رو میبین. از جمع فراااااری شدم نمیدونم چرا! مادرم و بقیه خیلییییییی اصرار میکنن که از جمع ها فاصله نگیر ولی من دیگه اصلا تو جمع ها بهم خوش نمی گذره فقط دلم میخاد فرار کنم از اونجا دست خودم نیست بقیه میگن این کارات به منزله ناشکریه خدا قهرش میاد ولی من قلبا راضیم به رضای خدا فقط حسرتش بدجوری مونده رو دلم دائم تو یادشم به فکرشم همه جوره حسرت میخورم خب من غریزه مادر بودن رو چشیدم بخدا من دلم نمیخاد خدا رو ناراحت کنم یعنی من نرم تو جمع، خدا با من قهر میکنه مگه خدا شرایط منو نمیبینه و نمیدونه اون که ارحم الراحمینه چرا تو دل آدم و خالی میکنن میگن یک ماهه تو خودتی همش بسه دیگه انقد بی ایمان نباش خدا قهرش میگیره...این کارات یعنی نا شکری با اینکه جز صبوری از من ندیدن فقط یکم تو جمع معذبم و خیلی افطاری ها رو نمیرم میگن این یعنی ناشکری. من دست خودم نیست چه تو خونه..چه تو جمعهمش دارم بهش فکر میکنمکه اگه بود...از همه بچه ها بزرگتر بود و...حتی اسمش و انتخاب کرده بودیم خیلیییییی الکی از دست مون رفتکه خب حتما خواست خدا بودهشبا همش دو سه ساعت بهش فکر میکنم یهو به خودم میام میبینم به جای خاب ، چند ساعته دارم فکر میکنم خیلیییی سردرد میگیرم از فکر زیاددست خودم نیست...همشم حسرته اونه چون دیدمش...دلم براش تنگ میشه حتی تو کل نماز یه لحظه حواسم به نماز نیست اصلا این روزا نمیفهمم چجوری نماز میخونم چرا بقیه این تنهایی رو ازم میگیرنهمش میگن بهش بها نده افسرده میشی امشب مادر همسرم به زوووور من و برده تو جمع بابا من معذبم..عذاب میکشم چرا ب حال خودم رهام نمیکنن بخدا اینجوری خیلی حالم بهتره حتی همین امشب شب قدر ب این مهمی انقد دلم گرفته و بی حوصله ام شدید اصلا حسم نمیاد برم دو صفحه قرآن بخونم واقعا چیکار کنم با این همه بی حسی و رخوت همش باردار ها رو میبینم دلم میسوزه واقعا نمیدونم چجوری کنار بیام. در 6 ماهگی بدنیا آمد ولی زنده نموند هنوز تصویرش جلو چشامه. این آتشی که تو دلم هست و بعد 30 روز سرد نشده و بیشتر هم شده واقعا از بی ایمانی هست؟ خیلی دعا کردم خوابش رو ببینمکاش راهی باشه....از 180 روزی که کنار قلبم بود 160 روز براش دعا خونده بودم واقعا تاثیری در درجه او داره؟من و اذیت میکنن دو تا مادرها همش میگن بیا تو جمع اصلا دل من مهم نیست. مادرشوهر من هم تو این 30 روز کلا 3 بار اومده با اینکه خونه هامون خیلییی نزدیکه توقع منم بیشتر بود فکر میکردم حالا که بچم مرده بیشتر پیشم میان ولی همش تنها بودم و روزای اول چه سخت بود با خودم فکر میکردم اگ بچم زنده بود حالا دورم پرررر آدم بود و انقد تنها نبودم هرچند میدونم الان بدلیل حال روحیم. زود رنج شدم. بقیه غصه من رو مسخره میکنن. میگن تو که 6 ماهت بوده بعضیا 9 ماهه از دست میدن بعضیا دنیا میاد بعد میمیره. منم خدا رو شاکرم ولی دلیل نمیشه دلم نسوزه.
قرار بود زودتر از خواهرم مادر بشم. حتی همسرم بی تابی مو ندیده همه رو میریزم تو دل خودم. آخه بعد گذشت 30 روزمن هنوز شیر دارم چه فایده که طفلم سینه ی خاکه. خیلی دلم شکسته....خیلی...من داشتم مادر میشدم2 ، 3 ماه آخر همش تکون میخورد وابسته اش شده بودم شدید باهاش حرف میزدم. منی که بشدت جمع گرا و اجتماعی بودم الان بشدت برعکس شدم تو جمع میرم عذااااااب میکشم خصوصا که ترحم و دلسوزی الکی شون رو میبین. از جمع فراااااری شدم نمیدونم چرا! مادرم و بقیه خیلییییییی اصرار میکنن که از جمع ها فاصله نگیر ولی من دیگه اصلا تو جمع ها بهم خوش نمی گذره فقط دلم میخاد فرار کنم از اونجا دست خودم نیست بقیه میگن این کارات به منزله ناشکریه خدا قهرش میاد ولی من قلبا راضیم به رضای خدا فقط حسرتش بدجوری مونده رو دلم دائم تو یادشم به فکرشم همه جوره حسرت میخورم خب من غریزه مادر بودن رو چشیدم بخدا من دلم نمیخاد خدا رو ناراحت کنم یعنی من نرم تو جمع، خدا با من قهر میکنه مگه خدا شرایط منو نمیبینه و نمیدونه اون که ارحم الراحمینه چرا تو دل آدم و خالی میکنن میگن یک ماهه تو خودتی همش بسه دیگه انقد بی ایمان نباش خدا قهرش میگیره...این کارات یعنی نا شکری با اینکه جز صبوری از من ندیدن فقط یکم تو جمع معذبم و خیلی افطاری ها رو نمیرم میگن این یعنی ناشکری. من دست خودم نیست چه تو خونه..چه تو جمعهمش دارم بهش فکر میکنمکه اگه بود...از همه بچه ها بزرگتر بود و...حتی اسمش و انتخاب کرده بودیم خیلیییییی الکی از دست مون رفتکه خب حتما خواست خدا بودهشبا همش دو سه ساعت بهش فکر میکنم یهو به خودم میام میبینم به جای خاب ، چند ساعته دارم فکر میکنم خیلیییی سردرد میگیرم از فکر زیاددست خودم نیست...همشم حسرته اونه چون دیدمش...دلم براش تنگ میشه حتی تو کل نماز یه لحظه حواسم به نماز نیست اصلا این روزا نمیفهمم چجوری نماز میخونم چرا بقیه این تنهایی رو ازم میگیرنهمش میگن بهش بها نده افسرده میشی امشب مادر همسرم به زوووور من و برده تو جمع بابا من معذبم..عذاب میکشم چرا ب حال خودم رهام نمیکنن بخدا اینجوری خیلی حالم بهتره حتی همین امشب شب قدر ب این مهمی انقد دلم گرفته و بی حوصله ام شدید اصلا حسم نمیاد برم دو صفحه قرآن بخونم واقعا چیکار کنم با این همه بی حسی و رخوت همش باردار ها رو میبینم دلم میسوزه واقعا نمیدونم چجوری کنار بیام. در 6 ماهگی بدنیا آمد ولی زنده نموند هنوز تصویرش جلو چشامه. این آتشی که تو دلم هست و بعد 30 روز سرد نشده و بیشتر هم شده واقعا از بی ایمانی هست؟ خیلی دعا کردم خوابش رو ببینمکاش راهی باشه....از 180 روزی که کنار قلبم بود 160 روز براش دعا خونده بودم واقعا تاثیری در درجه او داره؟من و اذیت میکنن دو تا مادرها همش میگن بیا تو جمع اصلا دل من مهم نیست. مادرشوهر من هم تو این 30 روز کلا 3 بار اومده با اینکه خونه هامون خیلییی نزدیکه توقع منم بیشتر بود فکر میکردم حالا که بچم مرده بیشتر پیشم میان ولی همش تنها بودم و روزای اول چه سخت بود با خودم فکر میکردم اگ بچم زنده بود حالا دورم پرررر آدم بود و انقد تنها نبودم هرچند میدونم الان بدلیل حال روحیم. زود رنج شدم. بقیه غصه من رو مسخره میکنن. میگن تو که 6 ماهت بوده بعضیا 9 ماهه از دست میدن بعضیا دنیا میاد بعد میمیره. منم خدا رو شاکرم ولی دلیل نمیشه دلم نسوزه.
تاریخچه و وضعیت روانی: کم‌خونی،مشکل قلبی، اضطراب،در سوگ فرزند
خیلی متاسفم و موجب تاثر شد
شرایط دشواریه واقعا و درست می فرمایید هیچ کس اندازه مادر نمی تونه بفهمه این شرایط را و سختی اش.
زندگی دنیا هر لحظه اش سختی داره
حتی برای اونایی که وضع حمل کرده اند. واقعا از ی لحظه بعدشم خبر ندارند
این طوری بهتر می تونه با او صحبت کنی یا براش خیراتی بفرستی تا مقامش والا هست والاتر برود
نقدا شما فرزندی داری که روز قیامت هوادار شماست و مایه افتخار پیامبر و ائمه(ع).ولی طبیعتا نیاز به تنهایی و خلوت خاص خود هم دارید
ولی نمی دونم شاید شرایط مشابهی مادرشوهرتان به دلیل فوت عزیزش داشت و در خودش بود شما هم همین کار را می کردیدخدا بهتون صبر و اجر بدهد ولی قطعا او می بینه شما را و روز قیامت از شما و همسرتون شفاعت می کنه و میگه اول اونا بروند بهشت بعد من
- بی تابی شما بی ایمانی نیست. نه از بی ایمانی نیست مصیبت سنگینی است که از خداوند مسئلت داریم کمکتون کنه
مادر همسرتونم بنده خدا کاری انجام داده که به نظرش درسته
عزیز او هم هست بازم خدا خیرش بده که بی تفاوت نیست خانمی می گفت از وقتی سقط کردم مادرشوهرم بی محلی می کنه
و دردم دوتا شده طوری میگه بچه ام منتظر بود که انگاری من عمدا سقطش کردم یا بی احتیاطی کردم الان دیگه شده و الان که اونجا هستی سعی کنید برنامه متنوعی داشته باشید ی زمانی هم خلوت خودتان را داشته باشید به فرزندتان هم بگید همه را دعا کنند بچه های مظلوم غزه را و.... ولی حس عبادت و تلاوت نداشتید سخت نگیرید به خودتان. چون سراسر این ایام طبق فرمایش ائمه (ع) ثواب مجاهد اماده رزم در راه خدا را داشته اید گاهی شرایط سخت میشه دیگران واقعا می مانند چه کاری بهتره است.
- از نظر معنوی تک تک ثانیه های الان که در مقام صبر هستید و مراحل سوگ را می گذرانید ماجور هستید
- تلاش کنید زودتر از این سوگ بیرون بیایید تا فرزندتان هم با نشاط شما شاد بشه
- گاهی اشک ریختن در فراق طبیعی است حتی پیامبر خدا اشک ریختند در سوگ فرزند.
- شهید ثانی 4 فرزندش از دنیا رفتند کتابی نوشت که مورد استقبال زیادی واقع شد و ترجمه های مختلفی شد
نام کتاب مسکن الفواد است: تسکین قلب
در مشهد ی روحانی بعد از فوت دخترش این کتاب را ترجمه می کنه
ترجمه های مختلفی داره
ی ترجمه اش هم هست اسلام در کنار داغدیدگان
- افرادی که می گویند ما داغ بیشتری دیدیم چی بی تابی می کنی و... شعورشان نمیرسه نمی فهمند چی میگویند و دعاشون کنه چنین شرایطی تجربه نکنند. به هر حال نیاز به خلوت طبیعی است
ولی باید کمک به خودتان کمک کنید که به سمت افسردگی نروید
گاهی لازم است اقدامی کنید مثلا حتی ی لیوان دادی دست مادرشوهرت تو دلت بگو ثوابش برسه به فرزندم. اون بندگان خدا هم در این شرایط واقعا می مانند چطور عمل کنند. سعی کنید شما تسهیل گر باشید در رابطه و بگید شما هم دعامون کنید
گفتید فرزندتان سید هم بوده. پس جایگاه ویژه تری در بهشت داره فرزند حضرت زهرا (س).
- برخی در فامیل باردارند من حسادت ندارم ولی سختم است با آنها مواجه بشوم یاد فرزندم می افتم. بله سخت است . شما کنار نکشید و با هاشون احوال پرسی کنید و بگید ببخشید به خاطر شرایط روحی ام گاهی کنار می کشم دعامون کنید
برای دعاهایی که خواندید قطعا به فرموده خدا در قرآن خدا نمیذاره ی ذره از اعمال ما ضایع بشه. طرف حساب ما خداست و کریم است
به تعبیر قرآن بهتر از چیزی که تصور کنیم خدا در نظر میگیره
دعای شما به استجابت نزدیکه همه را دعا کنید
موفق باشید خدا یار و نگهدارتون
...
معرفی کتاب: مُسَکّنُ الفُؤاد عِنْدَ فَقْدِ الْأحبّة وَ الْأولاد
(تسکین‌دهنده دلها هنگام فقدان دوستان و فرزندان)
مؤلف: سعیدزین‌الدین جبعی‌العاملی (شهید ثانی بعد از فوت چند فرزندش این کتاب را نوشته اند)
ترجمه‌های موجود کتاب عبارتند از:
1- «تسلیة العباد» از میرزا اسماعیل خان مجد الأدباء
2- «فرج الحزین بالمکاره و فوت البنین» که ترجمه کتاب است با اضافات از محمد مهدی بن حاج علی اصغر
3- «روح و ریحان» از شیخ جمال بن محمد تقی عراقی که دقیقا متن کتاب مسکن الفؤاد در آن نیامده بلکه شبیه آن است.
4- «آرام‌بخش دل داغدیدگان» ترجمه حسین جناتی
5- «ارمغان شهید» ترجمه عباس مخبر دزفولی
6- «اسلام در کنار داغدیدگان» ترجمه محمدباقر حجتی.
7- «آرام بخش دلها در مصیبت و بلاها» مترجم: عبدالحمید واسطی ناشر: موسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلام نور (مترجم نیز داغدار فرزندش است)
(تسکین‌دهنده دلها هنگام فقدان دوستان و فرزندان)
مؤلف: سعیدزین‌الدین جبعی‌العاملی (شهید ثانی بعد از فوت چند فرزندش این کتاب را نوشته اند)
ترجمه‌های موجود کتاب عبارتند از:
1- «تسلیة العباد» از میرزا اسماعیل خان مجد الأدباء
2- «فرج الحزین بالمکاره و فوت البنین» که ترجمه کتاب است با اضافات از محمد مهدی بن حاج علی اصغر
3- «روح و ریحان» از شیخ جمال بن محمد تقی عراقی که دقیقا متن کتاب مسکن الفؤاد در آن نیامده بلکه شبیه آن است.
4- «آرام‌بخش دل داغدیدگان» ترجمه حسین جناتی
5- «ارمغان شهید» ترجمه عباس مخبر دزفولی
6- «اسلام در کنار داغدیدگان» ترجمه محمدباقر حجتی.
7- «آرام بخش دلها در مصیبت و بلاها» مترجم: عبدالحمید واسطی ناشر: موسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلام نور (مترجم نیز داغدار فرزندش است)
