با توجه به زمینه های خانوادگی زمینه های جسمی و زیستی در شما بالاست و لازمه با پزشک مشورت کنید به خصوص اون ده نشانه که گفتم
بله
تمرینها را باید خیلی جدی بگیرید مثل ماساژ
یعنی فقط باید پیش روانپزشک برم؟
چون تحقیقات علمی اثربخشی آن را اثبات کردند
بعد که داروها اثراتش نمایان شد از روان شناس هم کمک بگیرید
اما درباره وسواس در اعتقادتون چند نکته بگم
بفرمایید
اینم باشه ی عیدی بسیار بزرگ برای شما
من در این زمینه کتاب دارم و تحقیقات زیادی کرده ام
برای همین با اطمینان میگیم
در زمان ائمه به خصوص پیامبر و امام باقر
برخی حضوری می آمدند وبرخی نامه می نوشتند که ما
فکرهایی کفرآمیزی میاد تو ذهنم
آروز می کنیم که ای کاش می مردیم و این افکار را نداشتیم
ایشان می فرمودند اصلا نگران ایمانتون نباشید ایمان شما ناب و خالص است
اگر ناب نبود که براش مشورت نمی کردید و ناراحت نبودید
تصور کنید شما حضرت نوح هستید
و فکرهای بد فرزند نوح
آیا بد بودن فرزند ربطی به حضرت نوح که براش کم نگذاشته بود داره؟
نه
حضرت نوح هم نزد خدا ناراحت بود که چرا این طور شد و....
خدا به ایشان گفتند تو انسان وارسته ای هستی و پیامبر بزرگی
اصلا خودت را برای این موضوع ناراحت نکن او از تو نیست
فکرهای وسواسی با موضوعات اعتقادی مهمان ناخوانده اند که از بیرون می ایند و از شما نیستند
مثل همسایه فضول هستند که به بهانه و بی بهانه سر را می اندازند زیر و می آیند داخل
ممنونم که این مطالب رو بهم گفتید و راهنماییم کردید
ذهنم رو باز تر کرد
ذهنم رو باز تر کرد
ولی یه مشکلی هم هست که اگه امشب درباره ی اون هم راهنماییم کنید کمک بزرگی بهم کردید
چون این یه مسئله به شدت باعث ناراحتی و نگرانیم شده تو این مدت
چون این یه مسئله به شدت باعث ناراحتی و نگرانیم شده تو این مدت
چیه؟
ان شالله که مطالب بالا که از سخن ائمه است کمک کننده باشد براتون باید انس بگیرید با مطالب.
توضیحش سخته
من قبلا احساساتم توی این مسیر خیلی پررنگ بود مثلا با خدا صحبت میکردم گریه میکردم از اعماق قلبم یه احساساتی داشتم باورایی داشتم شاید بشه گفت التهاب داشتم خیلی
احساساتم زیاد بود
الان هی نگاه میکنم میبینم هنوزم میخوام هنوزم دلم میخواد گریه کنم ولی احساساتم سطحی شده نه میتونم گریه کنم نه میتونم از ته دلم مناجات کنم
دقت کردم دیدم تو باقی موضوعات زندگیم هم گاهی دیده میشه
مثلا از یه کسی خییلی ناراحتم دلم میخواد گریه کنم ولی نمیشه
ولی تو ارتباطم با خدا خیلی اذیتم میکنه با خودم میگم ینی چی شده بهم؟ ینی انقدر دور شدم؟
به شدت حسرت حالتایی که داشتمو میخورم
من قبلا احساساتم توی این مسیر خیلی پررنگ بود مثلا با خدا صحبت میکردم گریه میکردم از اعماق قلبم یه احساساتی داشتم باورایی داشتم شاید بشه گفت التهاب داشتم خیلی
احساساتم زیاد بود
الان هی نگاه میکنم میبینم هنوزم میخوام هنوزم دلم میخواد گریه کنم ولی احساساتم سطحی شده نه میتونم گریه کنم نه میتونم از ته دلم مناجات کنم
دقت کردم دیدم تو باقی موضوعات زندگیم هم گاهی دیده میشه
مثلا از یه کسی خییلی ناراحتم دلم میخواد گریه کنم ولی نمیشه
ولی تو ارتباطم با خدا خیلی اذیتم میکنه با خودم میگم ینی چی شده بهم؟ ینی انقدر دور شدم؟
به شدت حسرت حالتایی که داشتمو میخورم
دلم میخواد بدونم چرا اینطوری شده واقعا من دور شدم؟فشار این موضوع حتی توان جسمیمو گرفته
در مدارس در کلاس ورزش امتحانات خاصی می گیرند
گاهی بین امتحانات مسابقه دو یا بارفیکس و... هست
تصور کنید دانش آموزی تصادف کرده
آیا ایشان یا معلمش باید مثل بقیه از او امتحان بگیرند؟ یا امتحان او متناسب با حال و شرایط جسمی و روحی اش باید باشه؟
افسردگی مشهور است به سرماخوردگی روحی
یعنی این قدر شیوع داره
هر کسی ممکن است دیر یا زود مبتلا بشود این طور نیست که این مسائل مخصوص شما باشه
الان که شرایط خاص دارید نباید انتظارات قبل را داشته باشید و مقایسه کنید با قبل.
شما همان آدم هستید ولی به دلیل بیماری وسواس و افسردگی عایق هایی در مسیر حس و حالتون ممکن است باشه
من میدونم خدا ازم انتظارات زیادی نداره
بنابراین اگه نتونی گریه کنی و راحت مناجات کنی نباید خودت را ملامت کنی نوعش فرق داره اینجا
گاهی مثلا می تونی فقط قرآن را باز کنی و به آیات نگاه کنی
یا به تصور حرم ائمه
به طور خودمونی با خدا و ائمه گفتگو کن. خودمونی بگو کمکم کن برای این بیماری غلبه کنم .
یکی از بزرگان می گفت این تصور اشتباهی است که ما داریم
کی گفته همیشه مناجات باید با گریه باشه
گاهی باید با شادی باشه بگیم من مثلی و انت ربی
کیه مثل من که تو خدای منی
لذت ببری که با معشوقت هستی
یعنی این حالت دور شدن و قساوت قلب نیست؟
شما مطمئنید؟
بله صد در صد مطمئنم
از این بالاتر
گاهی فکر میکنم برای رسیدن به انقطاع این برام پیش اومده
که هیچ به خودم و اعمالم و حتی حالم حتی خواستنم تکیه ای نداشته باشم
شما برای این بیماری و صبری که می کنی و تلاشی که برای درمان می کنی اجر می بری
یعنی نفر داشت خودشو خسته می کرد در دعا
امام علی ی دعای خیلی مختصر بهشون یاد دادند
گفتند نیازی نیست خودت را اذیت کنید
انسان شرایطش یکسان نیست ی موقع حس داره بیشتر بخونه
ی موقع نداره می تونه نوعش را تغییر بده
بزرگی می گفت من گاهی حرم امام رضا میرم
فقط می روم گوشه ای تکیه میدم و به ضریح نگاه می کنم
و خودمونی درد و دلی می کنم
بنابراین اصلا خودتان را
1- با قبل مقایسه نکنید
2- با دیگران مقایسه نکنید
با شرایط فعلی و بیماری خودتان.
بیماری بر شما عارض شده دست خودتان هم نبوده ولی در کل از خدا شکوه نمی کنی
به خدا شکوه می کنی
اینها همه اجر داره
مشاوره را با دقت مرور کنید
دفعات بعد هم مرور کنید
شکوه نکردن اجر داره ینی؟
انس بگیرید با مطالب تا با سرزنش خود باری به بارها اضافه نکنید بلکه حس دیده شدن از سوی خدا پیدا کنید
صبوری بله
چشم خیلی ممنون حرفاتون به لطف خدا موثره
از وقتی که گذاشتید خیلی ممنونم
ولی شکوه کردن به خدا از سختی ها خودش مناجاتم هست و از خدا کمک خواستن .و...
زنده باشید
خدا نگهدارتون
