هنگام آشپزی، از نظر زیستی، حواس مختلف ما به سهم خود با دیدن، بوییدن و چشیدن و لمس کردن غذا سیر میشوند. بنابراین طبیعی است فردی که آشپزی میکند، سر سفره، نسبت به دیگران، میل کمتری به غذا داشته باشد؛ بهخصوص اگر اهل «ناخنک زدن» به غذا نیز باشد.
افرادی، زن یا مرد، که در دنیای واقعی یا فضای مجازی، فیلمها و تصویرهای مبتذل را میبینند، آنانی که جلوهنمایی زنان را «میبینند»، صدای ناز و نازک، خنده و لحن عشوهگرانة آنها را «میشنوند»، کسانی که در «کاباره تخیل»، بدمستی و «زنای ذهنی» میکنند، طبیعی است که با اینهمه «ناخنک زدنهای جنسی»، هنگام دیدن همسر، به عشقبازی با او عطش یا میلی نداشته باشند. اسلام میگوید در حریم نامحرمان زن و مرد، باید حجاب ظاهری و پوشش اسلامی را رعایت کنند. نیز باید از جهت دیداری، شنیداری، لمس، بویایی، تخیلی و گفتاری عفیف و خویشتندار باشند. بسیاری از بهانهگیریها و ناسازگاریهای همسران به سبب ناخنک زدنهای جنسی ارادی یا غیرارادی است. تقوا و عفاف جنسی، یعنی «کنترل محرکهای نامشروع جنسی»، تدبیری اخلاقی، شرعی و روانشناختی برای یک زندگی شیرین است. زنی که گوشش با کلمات عاطفی مردان بیگانه پر شود یا ذهنش از نظر عاطفی درگیر مردان نامحرم باشد، آستانة تحریکپذیری عاطفی و جنسیاش در برابر مردش بالا میرود و از جذابیت شوهرش کم میشود. ارتباط با نامحرم نباید بهرههایی از روابطـزناشویی داشته باشد، وگرنه جدای از قهر خداوند، سبب میشود که همسران از نظر عاطفی و جنسی پیش از وقت مقرر خود را سیر کرده باشند و طبیعی است که هنگام خلوت برای همدیگر جذابیت نداشته باشند.
پی نوشت:
محمدحسین قدیری، مثلهای روان ( تمثیلهای تربیتی و روان شناختی)، ص22.
زندگی عاقلانه
ای برادر قصه چون پیمانه است//
معنا اندر وی بسان دانه است//
دانه معنی بگیرد مرد عقل//
ننگرد پیمانه را گر گشت نقل