خویش را از ساحل افکندم در آب، لیک از ژرفای دریا بی خبر .»(1)
وچه زود....
دختر خانمی می‌گف:با دین، قرآن و احکام بیگانه نبودم،شخصی زنگ زد، مزاحم تلفنی بود؛ قطع کردم فردا و فردا ها باز هم زنگ می‌زد و من بی هیچ کلامی قطع می کردم تا این که یک روز به او گفتم: چرا به جای مزاحمت ازدواج نمی‌کنی و او شروع کرد به تشریح وضعیتش که پولی در بساط ندارد، دانشجو است و بیکار و ... خلاصه به او زن نمی‌دهند. می‌خواستم فقط متقاعدش کنم که راهش اشتباه است وقتی فهمید دیندارم گفت: با دین بیگانه ام، تو با دین آشنایم کن و من از روی دلسوزی در جلسات متعددی برایش سخن گفتم و گفتم ....ناخواسته با همین تله در دام عشقش گیر کردم و چه زود از خدا دور شدم و به او نزدیک...
نکته:
- حساسیت زدایی تدریجی و گام به گام یکی از سیاست‌های هوسبازان برای شکار خانم‌های نجیب است.
- به راستی اگر روند اداری برای جلوگیری از مزاحمت‌های تلفنی این قدر وقت‌گیر و هزینه‌بر و نفس‌گیر نبود شاید خیلی از این موارد هیچ گاه اتفاق نمی‌افتاد.
- هوسبازان نیازهای فعلی خانم‌ها، ارزش‌های آنها، ویژگی‌های روان‌شناختی زنانه را به عنوان طعمه در تله خود قرار می‌دهند.
طعمه نشوید
هرگز با کسی که عاشق خواهرتان بوده و به دلیلی نتوانسته با او ازدواج کند ازدواج نکنید در مشاوره ها شاهدیم که این ازدواج را گامی برای نزدیک شدن به شکار در نظر می‌گیرند و شما بعد از ازدواج در حاشیه رانده می شوید و شوهرتان همیشه فکر و ذهنش به خواهرتان است.
شکار نرم شیطان(دور زدن انسان)
گویند معاویه در کاخ خود خوابیده بود، ناگهان مردى او را بیدار کرد. وقتى معاویه اورا دید به پشت پرده پنهان شد.معاویه فریاد زد: تو کیستى که این گونه گستاخی کرده و بى اجازه من وارد کاخ شده اى ؟ گفت : من شیطان هستم . معاویه گفت : چرا مرا بیدار کردى ؟ در جواب گفت : هنگام نماز است، تو را بیدار کردم که سر وقت به مسجد براى نماز بروى !معاویه گفت: تو شیطان هستى، و شیطان خیر بندگان را نمى‌خواهد. آیا ادعاى دزد بر اینکه براى پاسبانى خانه آمده‌ام درست است ؟!شیطان گفت:تو را از خواب بیدار کردم که مبادا بخوابى و نمازت قضا شود و با دل شکسته، آه سوزان بکشى که نمازم قضا شد و به مسجد نرفتم! ارزش این آه، از صدها نماز بالاتر است، خواستم چنین آه و ناله نصیب تو نشود که مشمول رحمت خداى شوى ؛ معاویه او را تصدیق کرد
مَن حاسَبَ نَفسَهُ رَبَحَ وَمَن غَفَلَ عَنهَا خَسِر ؛(2)
آن کسى که نفسش را محاسبه کند، سود برده است
و آن کسى که از محاسبه نفس غافل بماند، زیان دیده است.
(2). بحار الأنوار، ج 78، ص 352، باب 26، ح 9.
