امام على (علیه السلام ) فرموده است :مَن کَثُرَ مزاحُُه استخفَّ به و مَن کَثُرَ ضحکُه ُذهبَتْ هیبتُه [1] ؛
کسى که زیاد شوخى کند، به سبب همان سبک می‌شود و هرکه زیاد بخندد، هیبتش می‌رود.
نیز فرمود: الکاملُ مَن غَلبَ جدُّهُ هزلَه [2] ؛
کامل است که جد او بر شوخی‌اش غـلبـه و فـزونـى داشـتـه بـاشـد.
این احادیث، نـفـى اصـل شـوخـى و مزاح و هزل را نمی‌کند، بلکه شوخی‌های بى رویه و مزاح‌های خارج از حد را می‌گوید که جدیت حیات را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
پی نوشت :
1 . بحارالانوار، ج 74، ص 285.
2. غررالحکم .
